Λομέ, συμβάσεις του-

Σειρά συμφωνιών που υπογράφηκαν μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) –και μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ)– και των ονομαζόμενων χωρών ΑΚΕ (Αφρικής, Καραϊβικής, Ειρηνικού). Πριν από τις σ. του Λ. είχαν προηγηθεί οι δύο συμβάσεις της Γιαουντέ μεταξύ της ΕΟΚ και των Συνδεδεμένων Αφρικανικών Κρατών και Μαδαγασκάρης (ΣΑΚΜ), που είχαν υπογραφεί το 1963 και το 1969 αντίστοιχα. Το 1975 τέθηκε σε ισχύ η πρώτη σ. του Λ., που δημιούργησε στενή σχέση μεταξύ των εταίρων και επικεντρώθηκε σε δύο κύρια σημεία: την οικονομική και εμπορική συνεργασία και τη συνεργασία για την ανάπτυξη. Βασικό σημείο της συνθήκης αποτελούσε το καθεστώς των εμπορικών προτιμήσεων, που προέβλεπε την κατάργηση σχεδόν του συνόλου των δασμών στα γεωργικά προϊόντα που εισάγονταν στην ΕΟΚ από τις χώρες ΑΚΕ. Η δεύτερη σ. του Λ. υπογράφηκε το 1979 και συμπεριέλαβε στο καθεστώς την αγορά των πρώτων υλών, ενώ το 1984 η τρίτη σύμβαση προσέθεσε στον κατάλογο και τα προϊόντα αλιείας. Η τέταρτη και τελευταία σ. του Λ. υπογράφηκε το 1989 και υπέστη σημαντική αναθεώρηση το 1994. Η αύξηση της οικονομικής ενίσχυσης στις χώρες ΑΚΕ συνδέθηκε πλέον με την υποχρέωση εφαρμογής, εκ μέρους των τελευταίων, διαρθρωτικών οικονομικών πολιτικών καθώς και πολιτικών εξυγίανσης. Μετά τη λήξη της τέταρτης σ. του Λ. τον Φεβρουάριο του 2000, υπογράφηκε νέα συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των χωρών ΑΚΕ στην πόλη Κοτονού του Μπενίν, τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Διακηρυγμένος στόχος της νέας συμφωνίας υπήρξε η ενίσχυση της πολιτικής διάστασης της σχέσης των δύο συμβαλλόμενων μερών καθώς και η χορήγηση περισσότερων αρμοδιοτήτων στις χώρες ΑΚΕ. Στις αρχές του 21ου αι. τα κράτη της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού που συμμετέχουν στη σύμβαση έφτασαν τα 77. Η οικονομική συνδρομή της ΕΕ προς τις χώρες ΑΚΕ πραγματοποιείται μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.